Είμαστε η γραφή της μητρός μας, και την ευχαριστούμε για την ευκαιρία
που μας έδωκε να γράφουμε για αυτήν. Αισθανόμαστε -ειδικά εμείς το
"ασθενές ανδρικό φύλο" - με μια κάποια ευγνωμοσύνη. Είναι η τρυφερή
μεριά του τοίχου, που λένε.
Δανειζόμαστε μερικά γραπτά του Βιζυηνού :
"Αλλ’ ημείς εγνωρίζαμεν, ότι η ενδόμυχος της μητρός ημών στοργή
διετέλει αδέκαστος και ίση προς όλα της τα τέκνα. Ήμεθα βέβαιοι, ότι αι
εξαιρέσεις εκείναι δεν ήσαν παρά μόνον εξωτερικαί
εκδηλώσεις
φειστικωτέρας τινός ευνοίας προς το μόνον του οίκου μας κοράσιον. Και
όχι μόνον ανειχόμεθα τας προς αυτήν περιποιήσεις αγογγύστως, αλλά και
συνετελούμεν προς αύξησιν αυτών,όσον ηδυνάμεθα."
Υποσχόμαστε δε να φορούμε ζακέτα αιωνίως και ακαταπαύστως κάτω από όλες τις συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου